تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و پای بندی بر خود ارضایی پسران نوجوان (یک مطالعه موردی)

نوجوانی دوره ای از زندگی است که با بلوغ جنسی همراه است. یکی از مشکلات برخی از نوجوانان رفتار خود ارضایی است. این رفتار به شکل افراط باعث افزایش احساسات و هیجان های منفی در نوجوانان می شود. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و پای بندی بر خود ارضایی پسران نوجوان است.روش پژوهش از نوع مطالعه موردی است. آزمودنی این پژوهش یک دانش آموز ۱۸ ساله بود. وی در یکی از دبیرستان های آموزش وپرورش ناحیه سه شیراز مشغول به تحصیل است. ابزار پژوهش مقیاس خود ارضایی جهانیان، مقیاس اجتناب و همجوشی نوجوانان و برگه های خود گزارشی نوجوان بودند. آزمودنی پژوهش به مدت ۹ جلسه تحت تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و پای بندی قرار گرفت. جلسه های درمانی از طریق آنلاین انجام شد.برگه های گزارش آزمودنی و ثبت رفتار آماج وی حاکی از کاهش رفتار خود ارضایی بود. مقایسه داده های به دست آمده از مقیاس خود ارضایی نیز نشان دهنده کاهش این رفتار بود. داده های مقیاس اجتناب و همجوشی نوجوانان نیز نشان داد که همجوشی شناختی نوجوان کاهش یافته است.با بررسی داده های به دست آمده می توان استنباط نمود که درمان مبتنی بر پذیرش و پای بندی در کاهش رفتار خود ارضایی آزمودنی موثر بوده است. به نظر می رسد که این روش درمانی بر کاهش میزان خود ارضایی نوجوانان سودمند باشد.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و پای بندی , خود ارضایی , نوجوانان