تن فروشی، عوامل و جرائم ثانویه ناشی از آن و لزوم تغییر سیاست جنایی در برخورد با این پدیده

عادتهایی که در جامعه وجود دارد همواره میتواند موجب بسیاری از رفتارها و آسیبها شود و هر عادتی ناشی از یک فعل خوب یا بد بوده که این افعال خود بازتابی از مسائل درون جامعهای است که افراد در آن به تعامل با یکدیگر میپردازند. در این تعاملات و رفتارها، عاداتی نیز وجود دارد که در نظر جامعه سوء رفتار محسوب میشوند؛ مانند آلودگی جنسی و یا تنفروشی. البته تنفروشی مخصوص زنان نیست و در جامعهای که فقر و بیکاری و خشونت و تورم وجود دارد برخی مردها نیز تن به تنفروشی میدهند. عادتهایی که میتواند مبدل به بی بندوباری جنسی شود که درنهایت به تنفروشی (روسپیگری) برسد به نوعی در مطالعات و تعاریف علوم انسانی مشخص است که در قانون ایران در قالب جرم قرارگرفته است. اگرچه این مقوله برای فرد روسپی یک امر شخصی است اما «هر آنچه از شمول فعل وانفعال ذهنی مرتکب خارج و به نحوی تجلی بیرونی داشته باشد در چارچوب رکن مادی جرم قابل بررسی است». روسپیگری یا تنفروشی عادتی است مخرب برای یک جامعه و ممکن است ناشی از یک پدیدهی اجتماعی مانند تهاجم فرهنگی، فقر، خشونت علیه زنان و یا بسیاری از پدیدههای دیگر باشد که در زندگی انسانها تاثیر مستقیم و غیرمستقیم دارد. روسپیگری ریشهای عمیق در دل زندگی اجتماعی، روانشناختی، سیاسی و اقتصادی دارد و یکی از لغزندهترین پدیدههایی است که کنترل قانونی، نفوذ چندانی بر آن ندارد. در این تحقیق تلاش میشود تا تنفروشی به عنوان یک پدیدهی جرمزا و جرائمی که میتواند از آن ناشی شود همراه با سیاست جنایی ایران در برخورد با روسپیگری بررسی شود. مسلما عوامل دخیل در تنفروشی و جرائم ثانویهی ناشی از آن نیازمند بررسی از دیدگاه سیاست جنایی است و در این مورد ضرورت دارد تا سیاست جنایی ایران در مقابل مقولهی مذکور شناسایی شده و بتوان فهمید قانون و یا حرکت قانونی در پوشش سیاست جنایی میتواند بهترین عملکرد را در پیشگیری و تغییر روند مقابله با آن داشته باشد.

Keywords:

تن فروشی , جرائم ثانویه , سیاست جنایی