اثربخشی روانشناسی مثبت نگر بر تاب آوری و تصویرتن بیماران مبتلا به ویتیلیگو

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی روانشناسی مثبت نگر بر تاب آوری و تصویرتن بیماران مبتلا به ویتیلیگو بود. روش این پژوهش به شیوهی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری مورد نظر این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به ویتیلیگوی شهر مشهد بود که در انجمن ویتیلیگو مشهد در سال ۱۳۹۸ حضور داشتند بود. که از بین آنها ۳۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) جای داده شدند. شرکت کنندگان گروه آزمایش روانشناسی مثبت را طی ۱۴ جلسه دریافت نمودند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های تاب آوری و روابط چند بعدی خود- بدن استفاده شد. داده ها با استفاده از روش آماری کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که تاب آوری و تصویر بدن افراد شرکت کننده در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به صورت معناداری افزایش یافته بود (P<۰/۰۵). بنابراین میتوان نتیجه گرفت روانشناسی مثبت باعث افزایش تاب آوری و تصویر تن مثبت بیماران مبتلا به ویتیلیگو می شود.

Keywords:

روانشناسی مثبت نگر , تاب آوری , تصویرتن , ویتیلیگو