پیشگیری از گرایش نوجوانان به خشونت با تاکید بر یادگیری اجتماعی

رفتارهای پرخاشگرانه یکی از مشکلات مهم و اساسی در هر جامعه است و به دلیل اهمیت آن به این گونه رفتار در دوران کودکی و به خصوص دوران نوجوانی بیشتر توجه می شود. هاولز و رایت ۱۹۹۳ کوشش کردند تا تمایز بین اصطلاحات را بر اساس توصیف خشم، به عنوان یک حالت برانگیختگی هیجانی، خصومت، به عنوان یک بازخورد به همراه یک ارزیابی منفی بلندمدت از دیگران و رویدادهای و پرخاشگری را به عنوان رفتاری آشکار، درگیر شدن و آسیب رساندن به دیگران مشخص کنند، اما آن ها اصطلاحاتی را تعریف می کنند که به یکدیگر وابسته هستند. هر چند واژه خشونت را به معانی مختلف تعریف می کنند، اما تعاریف اکثر محققان به کارگیری نیروی بدنی، برای آسیب رساندن به دیگران را در بر می گیرد. هدف این پژوهش بررسی عوامل پیشگیری از روی آوردن نوجوانان به خشونت است در این راستا بر نقش یادگیری اجتماعی در خشونت آموزی تاکید شده و بدین ترتیب عوامل پیشگیری از خشونت را بر اساس مبانی اسلامی روان شناختی و جامعه شناختی تحلیل می کند. روش این پژوهش کتابخانه ای است و از تجزیه وتحلیل کیفی استفاده شده است. نتایج این پژوهش بر وظایف اجزای نظام تعلیم و تربیت خانواده همسالان مربیان مدرسه نظام آموزشی و رسانه ها در محورهایی چون گسترش رفتارهای محبت آمیز در خانواده و رفتار مربیان توبیخ الگوهای خشونت و پاداش نگرفتن آن ها فقدان ارزشهای خشونت آموز در دوستی ها و تعمیق باورهای معنوی در کنترل خشم و آموختن مهارت جرئت ورزی به جای خشونت تاکید دارد.

Keywords:

خشونت نوجوانان , یادگیری اجتماعی , پیشگیری از خشونت