ماهیت نظریه حسن نیت در معاملات از منظر فقه و حقوق ایران

حسن نیت از دو واژه «حسن» و «نیت» استفاده شده تا همراه با رفتار منصفانه باشد و باعث می شود درباره شخصی که با حسن نیت هملی را انجام داده حکم تعدیل اجرا گردد ونه حکم قانونی که در حالت طبیعی قابل اجراست. حسن نیت ایجاب می کند که اشخاص در قراردادها با صداقت و دلسوزی رفتار کند و نیرنگ و تقلب بپرهیزند و در قراردادهای اصل بر این است که طرفین قرارداد قصد حیله و نیرنگ نداشته و بر اساس حسن نیت اقدام به انعقاد کرده و در مقابل یکدیگر متعهد به آثار آن شده اند. در فقه نهادهای مختلف مثل تدلیس، غبن ،غش....وجود دارد که از آنها می توان رفتارهای مغایر با حسن نیت رسید و همچنین در حقوق ایران مقررات و مستندات قانونی بسیاری از جمله ماده ۳۸۷ ق.م و ماده ۳۸۷ ق.م و همینطور مواد ۲۴۹ ، ۲۳۱ ، ۲۳۰ و ۳۸۷ ق.ت اشاره داشته که بیانگر پذیرش نظریه حسن نیت در سیستم حقوق ایران می باشد.

Keywords:

نظریه , حسن نیت , رفتار منصفانه , تدلیس