نقش سرمایه اجتماعی و انسانی در کارایی و بهره وری نیروی کار

سازمانها شالوده های اصلی اجتماع امروزی هستند و افراد مهمترین دارائی سازمان محسوب می گردند.تاکید بر سرمایه انسانی وا جتماعی به عنوان محرک رشد اقتصادی در کشورهای در حال توسعه منجر به توجه بیش از حد به پیشرفت تحصیلی شده است. کشورهای در حال توسعه در پر کردن شکاف بین آنها و کشورهای توسعه یافته بر حسب پیشرفت تحصیلی بهبود زیادی داشته اند، اما تحقیقات اخیر بر اهمیت مهارت های شناختی در رشد اقتصاد تاکید کرده اند. این موضوع توجهات را به سمت مسائل مربوط به کیفیت آموزش جلب کرده اند و کشورهای در حال توسعه در پر کردن شکاف با کشورهای توسعه یافته موفقیت های بسیار کمی داشته اند.مدیریت سرمایه انسانی رویکردی برنامه ریزی شده و استراتژیک برای مدیریت ارزشمندترین موارد سازمان و نیروی کار است.دستیابی به اهداف سازمان برای ارزیابی ارزش و کارآمدی سرمایه انسانی لازم است.بسیاری از مطالعات به اثرات سرمایه اجتماعی و انسانی در سطح یک شرکت یا صنعت بر عملکرد پرداخته اند. اما مطالعات کمتری سرمایه اجتماعی را به بهره وری در سطح فردی مرتبط کرده اند. مطالعات محدود انجام شده در این زمینه، نشان دهنده تاثیر سرمایه اجتماعی بر کارآیی و بهره وری نیروی انسانی است. این تاثیر از راه های مختلفی امکان پذیر است. هزینه های پایینتر تعامالت، نرخ پایین تر جابه جایی افراد، تسهیم دانش و نوآوری و بهبود کیفیت محصولات از جمله مواردی است که تاثیر سرمایه اجتماعی و انسانی بر بهره وری را نشان می دهند. با این وجود، تاثیر دقیق سرمایه اجتماعی بر بهره وری قابل اندازه گیری نیست، زیرا هم سرمایه اجتماعی عوامل و متغیرهای بسیاری را شامل میشود که بسیاری از آنها کیفی هستند و اندازه گیریشان دشوار است و هم بهره وری متغیرهای زیاد را دربر میگیرد.

Keywords:

سرمایه اجتماعی و انسانی , مدیریت , کارایی , بهره وری , نیروی کار