راهبردهای ایران در قبال کنشگری چین در محیط امنیتی جمهوری اسلامی ایران در آسیای مرکزی

چین یکی از بازیگران و کنشگران اصلی در محیط امنیتی ج.ا.ایران در آسیای مرکزی است. چین، بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی همواره در تلاش بوده تا راهبرد نفوذ اقتصادی، سیاسی و امنیتی خود در این منطقه مهم را گسترش دهد. هدف اصلی چینی ها از کنشگری در قلمرو، تثبیت و گسترش نفوذ خود از طریق رقابت با رقبای منطقه ای و فرامنطقه ای خود اعم از روسیه، ایالات متحده آمریکا، ناتو، ایران و ترکیه بوده است. با اینکه سیاست های منطقه ای ایران همسو با جمهوری خلق چین است با این حال گسترش دامنه نفوذ چین در منطقه آسیای مرکزی عرصه را برای کنشگران منطقه ای ج.ا.ایران تنگ تر کرده است. در این تحقیق به روش توصیفی- تحلیلی و از طریق مطالعه میدانی و اخذ نظرات متخصصین و کارشناسان حوزه مطالعات منطقه ای، ژئوپلیتیک و ژئواستراتژی اقدام به تحلیل راهبردی تبعات حضور و کنشگری چین در محیط امنیتی ج.ا.ایران در آسیای مرکزی گردید. مطابق خروجی تحلیل SWOT، راهبرد تهاجمی«SO» به عنوان راهبرد اصلی ایران در واجهه با کنشگری چین در محیط امنیتی آسیای مرکزی انتخاب شد. اجرایی شدن راهبرد انتخاب شده ج.ا.ایران بر مبنای بهره گیری از قوت ها، در صدد بهره برداری از فرصت ها جهت برنامه ریزی راهبردی امنیتی در منطقه آسیای مرکزی را در دستور کار خود قرار دهد.

Keywords:

واژگان کلیدی: محیط امنیتی , آسیای مرکزی , راهبرد , چین , جمهوری اسلامی ایران