تاثیر روانشناسی بازآفرینی باغ ایرانی در طراحی مجتمع مسکونی

با سپری شدن قرن ها و دگرگون شدن فرم زندگی بشر، محیط سبز و طبیعت همان گونه به مانند عنصری جدایی ناپذیر از زندگی بشر به شمار آورده می شود. عنصری که همیشه در دوران زندگی بشر، تاثیرگذار و اساسی بوده است. مقصود از طراحی با رویکرد باغ ایرانی بهره گیری از این قواعد و قدرت تاثیرگذاری مثبت آن بر روی واکنشها و روحیات ساکنین مجتمع مسکونی می باشد. بدین سان با توجه به نیاز ساکنین به محیط های سبز سبب گذراندن اوقات فراغت، تفریح و نیز تعاملات اجتماعی از یک جهت و وسعه و پیشرفت فضا جهت پاسخگویی به خواسته های ذکر شده از جهتی دیگر، نیاز بررسی شاخصه ها و خصوصیت فضای سبز (باغ ایرانی نمایان می کند. در این پژوهش سعی شده است با مطالعه نقش، ارج و مقام باغهای ایرانی در نظم و ترتیب محیطهای قابل سکونت، با زنده سازی ماهیت و زیباسازی فضای کالبدی زندگی، شناختی از شکوه باغها در ساماندهی دورنمای مسکونی بدست خواهد آمد. امید است که طرحی برای توجه بیشتر در نیل به حفظ و محافظت از باغهای زیبا و ماندگار ایران و شناساندن ایدهای جدید از باغ ایرانی فراهم گردد. روش تحقیق پژوهش حاضر کیفی و به لحاظ نوع هدف توصیفی- تحلیل است و در این راستا شیوه گردآوری اطلاعات بصورت مطالعات کتابخانه ای بوده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد ساکنان برخوردار از محیط مطلوب و واجد فضای سبز طراحی شده، دیدگاه مثبت و احساس تعلق بیشتری نسبت به محیط خود داشته اند.

Keywords:

مجتمع مسکونی , روانشناسی محیطی , باغ ایرانی , منظر مسکونی.