رابطه پایداری اجتماعی با هویت در آپارتمانها

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 210

This Paper With 23 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NICONF09_143

تاریخ نمایه سازی: 14 شهریور 1401

Abstract:

هویت در محیط های مسکونی به دو گونه فردی و اجتماعی پدید می آید و مسکن در این میان نقش اصلی را ایفا می کند. واحد مسکونی تحت تاثیر هویت فردی، در عین هماهنگی با محیط، می تواند ویژگی های فردی داشته باشد. ویژگی فردی تلاشی برای به نمایش گذاردن جایگاه خانواده است و هماهنگی در محیط در پی پدید آوردن هویت اجتماعی است که معرف و نمادی از شرایط اجتماعی ساکنان در محیط مسکونی است. به این ترتیب هویت، عاملی است که ویژگی هایی از انسان را در ارتباط با محیط فیزیکی خانه یا با محیط اجتماعی او قرار می دهد. محیط مسکونی به عنوان نمادی از ساکنان در فرایند کنش متقابل، ویژگی هایی از ساکنان را تفسیر و بیان می کند. انگیزش ها در این فرایند نیازهای سلسله مراتبی مازلو می باشد. بنابراین هویت ساکنان در محیط های مسکونی از طریق دو معیار مورد بررسی قرار می گیرد، یکی «قابلیت های محیط» که تعاملات بالقوه موجود در محیط را از طریق وجوه کیفی و ابعاد کارآمدی فضا پدید می آورد، دومی شیوه تعاملات ساکنان با محیط است که از طریق احساس مالکیت آن ها نسبت به محیط پدید می آید. زیرا هویت اجتماعی بر اساس همکاری اجتماعی شکل می گیرد و در ارتباط با احساس زندگی در محیطی، که تعلق به همه افراد ذینفع در آن دارد، می باشد یعنی؛ «احساس ما»؛ بودن با دیگران، باید وجود داشته باشد. در مجتمع های مسکونی فضاهای عمومی بستر، اجتماعی افراد می باشد. حضور مثبت افراد در اجتماع سطح تعاملات بخش عمده ای از ارتباطات و برده و سبب ارتقاء کیفیت زندگی در محیط از طریق تقویت حس تعاون بالا مثبت اجتماعی را تعاملات دارد. بالقوه ای و شهروندی می گردد. محیط کالبدی نیز در ارتباط با رفتارهای انسان امکانات در این راستا، فضاهای عمومی مجتمعهای مسکونی بعنوان محیطی که امکان حضور ساکنان در کنار یکدیگر را فراهم میکند، میتواند زمینه ساز ایجاد تعامل بین آنها شود. پایداری اجتماعی در مجتمع های مسکونی، وضعیتی است که ساکنان از زندگی در خانه و مجتمع خود رضایت داشته باشند و از همسایگی با سایر ساکنان لذت برند. در این وضعیت، مجموعه شرایط زندگی به نحوی است که با گذشت زمان تعاملات اجتماعی بیشتر می شود و اکثریت ساکنان نسبت به محل زندگی خویش تعلق خاطر و دلبستگی می یابند. در پژوهش حاضر، اصول پایداری اجتماعی و مالک های آن در مجتمع های مسکونی و با بهره گیری از مطالعات از پیش صورت گرفته توسط سایر محققین در زمینه پایداری اجتماعی در مجتمع های مسکونی بررسی گردیده و درنهایت راه هایی برای رسیدن به این پایداری ارائه خواهد شد، روند تحقیق به این صورت می باشد که برای درکبیشتر موضوع مورد چالش از طریق مطالعات کتابخانه ای، یک سری مبانی نظری در رابطه با مفاهیمی چونپایداری اجتماعی،الگوهای کالبدی و مسکن بیان می گردد.

Authors

احمد میرزاکوچک خوشنویس

عضو هیات علمی تمام وقت پژوهشگاه میراث فرهنگی وگردشگری،تهران،ایران

فریبا حامدنسیمی

دانشجوی دکتری معماری، دانشگاه ازاداسلامی،پردیس ،ایران