بررسی اثر همه گیری کرونا در میزان احساس تنهایی و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دردانشجویان

با توجه به شیوع همه گیری بیماری کرونا، آثار روانشناختی قرنطینه و انزوای اجتماعی افراد نیازمند بررسی و مداخله می باشد. دراین مطالعه میزان تنهایی و کیفیت زندگی دانشجویان در دوران قرنطینه مطالعه و با نتایج تحقیقات پیشین و پیش از دوران همهگیری کرونا مقایسه گردیده است.در این مطالعه میزان احساس تنهایی و کیفیت زندگی دانشجویان در دوران قرنطینه اوج همه گیری کرونا (اردیبهشت ماه ۱۴۰۰ )مطالعه و مورد سنجش قرار گرفت. سنجش داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد به فارسی برگردانده شده بر ۳۰۶ نفردانشجوی دانشگاه های مختلف انجام گردید.داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس یک طرفه و رگرسیون تحلیل شد. نتایج تحلیل آماری میزان تنهایی احساس شده در دانشجویان را ۶۰.۰۳ با انحراف استاندارد ۱۰.۱۸ ، میانگین کیفیت زندگی مرتبط با جنبه های روانشناختی ۴۳/۵۶ با انحراف استاندارد ۱۷.۹۱ و نمره کیفیت زندگی مرتبط با جنبه های جسمانی ۵۳.۹۷ با انحراف استاندارد ۱۶.۵۵ محاسبه نمود. تحلیل داد ها نشان داد میزان احساس تنهایی ناشی از انزوای اجتماعی قرنطینه در دانشجویان نسبت به یافته های پیشین به شکلمعناداری افزایش یافته است. میزان کیفیت زندگی نیز به شکل کلی و در اجزاء مرتبط با جنبه های روان شناختی خصوصا نشاط ومرتبط با جنبه های جسمانی خصوصا سلامتی عمومی نسبت به مطالعه پیشین همین محقق کاهش چشمگیری داشته است

Keywords:

احساس تنهایی , کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی , اپیدمی ویروس کرونا , دانشجویان