عدالت آموزشی در ایران و ضرورت وجود تنوع مدارس در کشور

تحقق عدالت آموزشی منوط به توجه به ارکان عدالت آموزشی مانند: معلم، دانش آموز، محیط یا مدرسه و محتوای آموزشیاست. قطعا امکان اینکه تمام شرایط تحصیل برای تمام دانش آموزان در تمام نقاط ایران به صورت یکسان آن هم توسط دولت فراهمشود، وجود ندارد و از طرفی همواره خانواده هایی که هزینه برای تحصیل فرزندانشان می پردازند انتظار دریافت بهترین خدمات را دارندو این به صورت طبیعی باعث می شود امکانات برتر، معلمان بهتر و فضای آموزشی برتری را نسبت به مدارس دولتی طلب کنند کهاین ظاهرا به هیچ عنوان با عدالت سازگاری ندارد. به نظر میرسد تنوع مدارسی که امروزه در کشور وجود دارد از جنبه هایی توانستهعدالت را با توجه به تعریف آن نهادینه کند. مثلا وجود مدارس تیزهوشان، مدارس شبانه روزی، مدارس استثنایی، مدارس از راه دور،مدارس عشایری را می توان سازگار با عدالت دانست ولی اینکه در بقیه ی مدارس چه دولتی و چه غیردولتی امکانات به صورتیکسان توزیع نشده، حتی با حذف تنوع مدارس این اتفاق نخواهد افتاد لذا آنچه اهمیت دارد توجه دولت به ارکان عدالت آموزشی،توجه به تفاوت های جامعه و نیز اهتمام به راهکارهای تحقق عدالت آموزشی چه در بستر مدارس دولتی و چه سایر مدارس است

Keywords:

عدالت آموزشی , تنوع مدارس , اصل ۳۰ ق.ا