توسل به شیوه های جهانی داوری در حوزه مالکیت فکری

حضور گسترده و روزافزون دارایی های فکری در تجارت بین الملل بروز اختلافات بین المللی ناظر به حقوق مالکیت فکری بین اشخاص خصوصی راناگزیر می سازد. ارتباط غیرقابل انکار حقوق مالکیت فکری با حقوق عمومی و حاکمیت های ملی، حقیقتی است که بر حل و فصل اختلافات مربوطبه این حوزه تاثیرگذار است. علیرغم اینکه در گذشته چنین ارتباطی در بعضی نظام های حقوقی به عنوان توجیه کننده صلاحیت انحصاری مراجعملی در حل و فصل این اختلافات در نظر گرفته می شد، امروزه ارجاع دعاوی حقوق مالکیت فکری به طرق جایگزین دادگاه های دولتی، به ویژهداوری، رو به گسترش است. تاسیس مرکز داوری و میانجی گری سازمان جهانی حقوق مالکیت فکری، موید این امر است مرکز داوری و میان گیریسازمان جهانی مالکیت فکری چهار روش میانجی گری، داوری سریع و میانجی گری در صورت عدم حصول نتیجه از داوری را پیشنهاد داده است. روش های فوقالذکر که در واقع مصادیقی از روش های جایگزین می باشند در مقایسه با روش های قضایی، دارای مزایا و محاسن بسیاری هستند. پژوهش حاضر بار روش توصیفی-تحلیلی به بررسی روش های حل وفصل اختلافات بین المللی مرتبط با مالکیت فکری با استناد به روش داوریپرداخته است

Keywords:

حل و فصل اختلافات , داوری , مالکیت فکری , اختلافات تجاری بین المللی , دعاوی تجاری