سومری نوشتارها در کتیبه های اکدی و ارامی نوشتارها در متون فارسی میانه

کاتبان اکدی با زیر شاخه­هایش، واژه­ها را به اکدی به شکل هجایی و واژه­نگار می­نگاشتند. گهگاه به جای نوشتن واژه به اکدی، معادل آن را به سومری می­نگاشتند. این روش نوشتاری، موسوم به واژه­نگار و سومری­نگار است. پس از شکل­گیری شاهنشاهی آشور، در سده نهم پ.م، آنها زبان و خط ارامی را در قلمرو شاهنشاهی خود به کار گرفتند. این موضوع سبب شد که زبان و خط ارامی به عنوان زبان بین­المللی برای مکاتبه مورد استفاده قرار گیرد. در نتیجه، شاهان هخامنشی زبان و خط ارامی را برای مکاتبات رسمی به کار بردند و پارتی و پهلوی هم شمار بسیاری از واژگان ارامی را به کار گرفتند که به آنان ارامی­نگار می­گفتند. هدف از نگارش مقاله این است تا متون میانرودانی و فارسی میانه را به عنوان یک منبع در کاربرد املاهای بیقاعده بررسی نماییم و اینکه چرا این نظام در میان رودان و دوران میانه زبان فارسی باب بوده است. بنابراین، روش کار نخست چگونگی کاربرد سومری­نگارها در متون اکدی و زیر شاخه­های آن است و پس از آن به ارامی­نگارها می­پردازیم که پارتیان و ساسانیان از آن بهره بردند. در پایان آشکار می­گردد همان­گونه که اکدیان از سومری­نگارها در املای بیقاعده از زبان پیشین خود وام گرفتند، به همان گونه فارسی میانه از ارامی، به عنوان یک زبان بین­المللی وام گرفت

Keywords:

میانرودان , سومری نگار , ارامی نگار , فارسی میانه