چگونگی ارتباط بین مدیریت مشارکتی با مدیریت اجرایی در سازمان های دولتی ایران

مدیر شخصی حقیقی است و مدیریت مجموعه فعالیت هایی را برای هدایت مجموعه تحت نظارتش را انجام می دهد لذا مدیر، مدیریت و مجموعه تحت نظارت، سه رکن اساسی و به هم پیوسته می باشند. مجموعه تحت نظارت در هراندازه و با هر فعالیتی، یک سازمان محسوب می شود. سازمان یک نهاد اجتماعی هدفمند با برنامه هایی روشن است که به سبب داشتن ساختاری آگاهانه و مرزهایی مشخص فعالیت های خاصی را به انجام می رساند. از اهداف مهمی که مدیر در سازمان دنبال می کند، می تواند به بهره وری، پایداری، تغییر، نوآوری و کیفیت بالای زندگی کاری اشاره کرد. برای دستیابی به این اهداف می بایست مدیر اجرائی از روش مدیریت مشارکتی بهره گیرد، درواقع می توان گفت مدیریت مشارکتی زیرشاخه اصلی مدیریت اجرائی در سازمان های دولتی ایران است، تاثیر و اهمیت به کارگیری مدیران اجرائی از مدیریت مشارکتی، موفقیت روزافزون و تعالی سازمان را دربرمی گیرد، لذا هدف از انجام این پژوهش شناسایی رابطه بین مدیریت مشارکتی با مدیریت اجرائی در سازمان های دولتی ایران که در این پژوهش به عنوان نمونه سازمان آموزش وپرورش در نظر گرفته شده است. جامعه آماری این پژوهش را ۳۰۰ نفر از معلمان، دبیران و کارکنان سازمان آموزش وپرورش استان تهران، تشکیل می دهند. ابزار پژوهش پرسشنامه است. تحلیل داده ها از طریق تحلیل عامل اکتشافی، محاسبه شاخص KMO و آزمون کرویت بارتلت انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که نتایج این پژوهش نشان داد که جهت اجرای مدیریت مشارکتی، مدیران اجرائی سازمان ها باید به ترتیب به شایستگی های درونی سازمان (۰۱/۴)، شایستگی های اجتماعی بین کارکنان سازمان (۸۸/۳)، شایستگی های علمی و دانشی سازمان (۷۶/۳) شایستگی های خلاقیت و نوآوری در سازمان (۹۸/۲)، شایستگی های انتقادی و تعاملی (۷۴/۲) و شایستگی های رفتارهای خطرپذیر (۶۸/۲) توجه ویژه و جدی داشته باشند.

Keywords:

مدیریت مشارکتی , مدیریت اجرائی , سازمان های دولتی ایران , سازمان آموزش وپرورش استان تهران.