بررسی رابطه خوش بینی تحصیلی و مثبت اندیشی با درگیری تحصیلی دانش آموزان پسر متوسطه شهرستان خوی در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۷

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 165

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_PAYA-4-38_015

تاریخ نمایه سازی: 16 شهریور 1401

Abstract:

هدف از این پژوهش، تعیین رابطه خوش بینی تحصیلی و مثبت اندیشی با درگیری تحصیلی دانش آموزان پسر متوسطه شهرستان خوی بود. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، همبستگی می باشد. جامعه آماری را کلیه دانش اموزان پسر مقطع متوسطه، به تعداد ۲۲۴۱ نفر در سال تحصیلی ۹۷-۹۸ در این پژوهش تشکیل دادند، با تطابق جامعه آماری ۲۲۴۱ نفر در جدول مورگان، ۳۳۱ نفر حجم نمونه آماری تعیین شد، انتخاب این حجم از نمونه آماری از طریق نمونه گیری خوشه ای طبقه ای از مدارس شهرستان خوی صورت گرفت. به منظور جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه های درگیری تحصیلی کریستیانا(۲۰۰۶)، خوش بینی تحصیلی دانش آموزان تسچین موران و همکاران(۲۰۱۳) و پرسشنامه مثبت اندیشی اینگرام و ویسنیکی(۱۹۸۸) استفاده شد. روایی پرسشنامه ها توسط استاد راهنما، تایید و پایایی آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب، ۸۱۹/۰، ۹۱۲/۰ و ۸۴۷/۰ بدست آمد. برای تعیین وضعیت نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف بهره گرفته شد. با توجه به نرمال بودن توزیع داده ها از روش آماری آزمون پیرسون و رگرسیون برای بررسی فرضیه های تحقیق استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین خوش بینی تحصیلی(۵۶۷/۰=r ؛۰۵/۰> p) و مولفه های آن(تاکید تحصیلی(۵۴/۰=r ؛۰۵/۰> p)، اعتماد دانش آموزان به معلمان(۵۳۵/۰=r ؛۰۵/۰> p)، احساس هویت(۵۵۱/۰=r ؛۰۵/۰> p)) با درگیری تحصیلی دانش آموزان پسر متوسطه شهرستان خوی ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین، بین مثبت اندیشی(۵۷۲/۰=r ؛۰۵/۰> p) و مولفه های آن(تفکر مثبت(۵۶۵/۰=r ؛۰۵/۰> p) و منش مثبت(۵۴۶/۰=r ؛۰۵/۰> p)) با درگیری تحصیلی دانش آموزان پسر متوسطه شهرستان خوی ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد. به علاوه، نتایج تحلیل رگرسیون نشانگر این بود که درگیری تحصیلی دانش آموزان پسر متوسطه شهرستان خوی از طریق مولفه های تاکید تحصیلی، احساس هویت، تفکر مثبت و منش مثبت قابل پیش بینی است.

Authors

علیرضا پسکلو

۱- کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، خوی،ایران. (نویسنده مسئول)

علی ارثی زاد

۲- کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، خوی، ایران.

معصومه جوانبخت

۳- دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و رواشناسی، پردیس شهید مطهری، دانشگاه فرهنگیان، خوی، ایران.

آرش آغچی

۴- کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، ارومیه، ایران.