اثربخشی زوج درمانی به روش خودنظم بخشی و پذیرش وتعهد بررضایت جنسی زوج های شاغل درشهر بابل

این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی زوج درمانی به روش خودنظم بخشی و پذیرش وتعهد بررضایت جنسی زوجهای شاغل انجام شد. پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه پژوهش زوج های مراجعه کننده به مراکزمشاوره شهربابل درسال ۱۴۰۰ بودند. درمجموع ۴۵ زوج ( ۹۰ نفر) با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی درسه گروه (هر گروه ۱۵ زوج) جایگزین شدند. گروه های آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای با روش های زوج درمانی به روش خودنظم بخشی و پذیرش و تعهد آموزش دیدند. گروه ها پرسشنامه رضایت جنسی را درمراحل پیش آزمون وپس آزمون تکمیل کردند وداده ها با روش های تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که روش های زوج درمانی به روش خودنظم بخشی و پذیرش و تعهد در مقایسه با گروه کنترل به طورمعناداری باعث بهبود تمایل به رابطه جنسی، نگرش جنسی، کیفیت جنسی وسازگاری جنسی زوج ها شدند، اما میان روش های زوج درمانی دربهبود رضایت جنسی تفاوت معناداری وجود نداشت ( P>۰/۰۰۱ ). بنابراین نتایج حاکی از اثربخشی دو روش زوج درمانی به روش خودنظم بخشی و پذیرش و تعهد بر رضایت جنسی زوج ها بود.

Keywords:

زوج درمانی , خودنظم بخشی , پذیرش و تعهد , رضایت جنسی