مطالعه تطبیقی محدوده و جهات اعاده دادرسی در قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی و قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری

اعاده دادرسی به مثابه یکی از طرق فوق العاده اعتراض به احکام قلمداد می گردد که رسیدگی دوباره به دعوا را نزد مرجع صادر کنندهحکم مورد درخواست اعاده دادرسی امکان پذیر می نماید.اعاده دادرسی در عرف قانون روشی فوق العاده است که محکوم علیه درموارد معینه تمامی احکام قطعی دارای جهات معین و مشخص قانونی را که از محاکم بدوی و تجدیدنظر صادر شده است را فسخمی کند و این کار در محکمه صادر کننده حکم قطعی صورت می گیرد؛ عملی که خلاف قواعد عمومی دادرسی است دیوان عدالتاداری بر اساس قانون مصوب ۱۳۹۲ در بخش سوم خود و طی مواد ۹۸ تا ۱۰۶ به موضوع اعاده دادرسی پرداخته است که بر اساسآن در موارد معین و مشخصی می توان تقاضای اعاده دادرسی نمود. از سوی دیگر مقنن در قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومیو انقلاب در امور مدنی مصوب ۱۳۷۹ نیز جهات و آراء قابل اعاده دادرسی را احصا نموده است که در پژوهش حاضر آراء قابل اعادهدادرسی و همچنین جهات اعاده دادرسی در دو قانون مذکور بصورت مقایسه ای مورد مطالعه قرار گرفته است.

Keywords:

اعاده دادرسی , قانون آیین دادرسی مدنی , دیوان عدالت اداری , محدوده , جهات