مسئولیت مدنی ناشی از خسارات منابع طبیعی در فقه وحقوق ایران

طبق ماده ۱ قانون مسئولیت مدنی: هر کس بدون مجوز قانونی عمدا یا در نتیجه بی احتیاطی به جان یا سلامتی یا مال یاآزادی یا حیثیت یا شهرت تجارتی یا به هر حق دیگر که به موجب قانون برای افراد ایجاد گردیده لطمه ای وارد نماید کهموجب ضرر مادی یا معنوی دیگری شود، مسئول جبران خسارت ناشی از عمل خود می باشد، مستندا به این ماده از قانونمدنی موضوع تحقیق مسئولیت مدنی ناشی از خسارات وارده به منابع طبیعی در فقه و حقوق ایران می باشد که در ایننوشتار به روش تحلیلی توصیفی موضوع مسئولیت مدنی و قاعده «اتلاف و تسبب» که از اساب ضمان می باشند و مرتبط به موضوع ایراد خسارت به منابع طبیعی این قاعده می باشد مورد بررسی قرار گرفت و جایگاه منابع طبیعی در فقه و قانونمدنی و ماده ۳۲۸ قانون مدنی و قانون حفاظت و بهره برداری از منابع طبیعی مصوب ۵ / ۷ / ۱۳۷ مجلس و همچنین ماده ۶۹۰قانون مجازات اسلامی و میزان جرایم و مجازاتهای قانونی که در صورت ایراد خسارت به منابع طبیعی قانونگذار وضع کردهاست بیان شده است. هدف از تحقیق بررسی میزان بازدارندگی و تاثیر جرایم در قانون مدنی بر بازدارنده بودن خسارات بهعرصه های ملی و بررسی جایگاه قوانین منابع طبیعی در فقه و قانون می باشد. از این نوشتار چنین می توان نتیجه گرفتکه قوانین و مقررات و میزان جرایم و مجازاتها نتواسنته است به خوبی عامل بازدارنده ای برای ایراد خسارت به عرصه هایملی باشد، بی اثر نبوده ولی می توان با وضع قوانین سخت گیرانه تر و ایجاد ضمانت اجرایی محکم تر و همچنین جایگزیننمودن موضوع حفاظت و حراست از عرصه های ملی به جای جرایم ریالی و حبس از جنبه عمومی آن نتیجه بهتری را گرفت.

Keywords:

مسئولیت مدنی , اتلاف , خسارت وارده , منابع طبیعی , انفال , جبران خسارت