اثربخشی آموزش مهارتهای اجتماعی بر سازش یافتگی اجتماعی در کودکان کار

مقدمه: سازش یافتگی اجتماعی میتواند نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی کودکان کار داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر افزایش سازش یافتگی اجتماعی در کودکان کار بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه ­آزمایشی و طرح مورد استفاده از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل همه کودکان کار سنین ۸ تا ۱۳ ساله استان تهران در سال ۱۴۰۰بودند که از بین آنها ۳۰ نفر با استفاده از نمونه گیری در دسترس انختاب و در دو گروه ۳۰ نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند و هر دو گروه به پرسشنامه های فرم کوتاه سیاهه سازگاری واینبرگر و شوارتز (۱۹۹۰) به صورت دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون پاسخ دادند. نتایج با استفاده از تحلیل کواریانس تک متغیره مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد، مقدار F بدست آمده برای تفاوت میانگین نمرات سازش یافتگی اجتماعی بین دو گروه آزمایش و کنترل، ۵۸.۹۴ است و سطح معنی­ داری این مقدار با درجه آزادی ۱ و ۲۷ پایین­تر از ۰.۰۵ می­باشد. بنابراین تفاوت میانگین نمرات سازش یافتگی اجتماعی بین گروه­ های آزمایش و کنترل معنی ­دار است و با ۹۵ درصد اطمینان می­توان گفت که مهارت های اجتماعی، بر افزایش سازش یافتگی اجتماعی، تاثیر معنی­ داری دارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان گفت، آموزش مهارتهای اجتماعی بر افزایش سازش یافتگی اجتماعی در کودکان کار تاثیر اساسی دارد.

Keywords:

Social Skills , Social adaptation , Working Children. , مهارتهای اجتماعی , سازش یافتگی اجتماعی , کودکان کار