اثربخشی روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت (istdp) بر افسردگی، دوسوگرایی هیجانی در افراد شکست خورده عاطفی شهر تهران

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت (istdp) بر افسردگی دوسوگرایی هیجانی در افراد شکست خورده عاطفیانجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی بهبود یافته گان کرونا دارای علائم روان شناختی مراجعه کننده به کلینیک تخصصی مشاوره و روانشناسی در شهر تهران در سال ۱۴۰۱ بود. از میان آن ها، ۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت را به مدت ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ایی دریافت کرد. در حالی که،گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه های افسردگی (گلدبرگ۱۹۷۲،)، دوسوگرایی هیجانی (کینگ و امونس،۱۹۹۰) و ضربه عشق (راس،۱۹۹) در پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین نمرات پس آزمون و پیش آزمون تفاوت معنی داری وجود داشت (۰۵/۰p<) و روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت توانست باعث کاهش معنی داری در علائم افسردگی، دوسوگرایی هیجانی و شکست عاطفی در گروه آزمایش گردد. نتیجه گیری:با توجه به نتایج بدست آمده، متخصصان روانشناسی و مشاور می توانند برای کاهش و درمان نشانه های افسردگی، دوسوگرایی هیجانی و شکست عاطفی از روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت بهره ببرند.

Keywords:

روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت , افسردگی , دوسوگرایی هیجانی , شکست عاطفی.