چگونه توانستم علاقه ی دانش آموزان را به درس ریاضی افزایش دهم و باعث بهبود عملکردشان شوم؟

تحقیق حاضر مربوط به دانش آموزان مدرسه ابتدایی قمر بنی هاشم واقع در شهرستان بابل و با جمعیت نمونه ۲۶ نفر دانش آموز(کلاس دوم) انجام شده است. این تحقیق از نوع اقدام پژوهی بوده که یکی از روش های تحقیق از نوع کیفی است. مسئله ی مورد نظر، بی علاقه گی، بی توجهی و غیر فعال بودن اغلب دانش آموزان در انجام فعالیت های درس ریاضی و رضایت بخش نبودن نتایج آزمون های عملکردی آنان بوده و هدف از انجام این تحقیق، افزایش میزان علاقه مندی دانش آموزان دبستان یاد شده به درس ریاضی و انجام فعالیت های آن در درس مورد نظر بوده است. بر این اساس، با استفاده از روش های علمی به منظور کسب داده های لازم، از منابع گوناگون تحقیق مانند: همکاران و مدیر، دانش آموزان و والدین آن ها، کتاب ها، مجلات، مقالات علمی پژوهشی، بررسی کارنامه ی تحصیلی و ارزیابی نتایج آزمون های برگزار شده، به تجزیه و تحلیل آن ها جهت شناسایی عوامل موثر در ایجاد مسئله و یافتن راه حل های پیشنهادی پرداختم. سپس به انتخاب چندین راهکار عملی از میان راه حل های پیشنهادی مبادرت ورزیدم. آن گاه پس از اعتبار بخشی، به اجرای راه حل های انتخابی اقدام کردم. در پایان این نتیجه به دست آمد که، استفاده از روش های متنوع تدریس، متناسب با هدف هر درس، ارائه فعالیت های عملکردی به دانش آموزان با توجه به تفاوت های فردی، نیازها و علایق آنان و تشویق های مناسب، تقویت حافظه دیداری و شنیداری، پرورش دقت و توجه فراگیران، در قالب بازی های هدفدار، در افزایش میزان علاقه مندی آنان به درس ریاضی و انجام فعالیت های عملکردی آن، بسیار موثر بوده است.

Keywords:

درس ریاضی , فعالیت های عملکردی , علاقه مندی , بی توجهی , ارزشیابی , دانش آموزان