نگاهی ناقدانه بر خرقه و آداب آن در متون عرفانی

صوفیان همانند هر طبقه اجتماعی دیگر، برای بازنمایی هویت و عقاید خود، سمبل هاییرا برگزیده اند. بارزترین این سمبل ها از طریق خرقه یا جامه آنان منعکس شده است.خرقه به تکه ای از پارچه، پاره لباس، جامه ای که از تکه های گوناگون دوخته شده باشد،گویند و در اصطلاح به لباس رسمی صوفیان گفته می شود که از تکه های بی ارزش پارچهبه صورت چهل تکه می دوخته اند. دیر زمانی از ظهور و شکل گیری تصوف در اسلامنمی گذشت که خرقه به عنوان نماد تصوف رخ نمود، و با گذشت زمان همراه با تغییراتیکه در جهات مختلف تصوف به وجود می آمد، خرقه هم از قافله عقب نماند و آداب ورسوم فراوانی را به خود اختصاص داد. این پژوهش گامی کوتاه در بازنگری ناقدانهخرقه پوشی و آداب آن است و درنهایت به این نتیجه می رسد که یکی از بدعت های تصوفکه ریشه در تعالیم غیر اسلامی دارد خرقه پوشی و خرقه دادن است و «چه بسا خرقه که مستوجب آتش باشد».

Keywords:

خرقه , صوفی , عرفان , سمبل , نقد