تدوین الگوی جدید سازمان فضایی محلی

امروزه توسعه محلی که بحث مهمی از ادبیات برنامه ریزی شهری را تشکیل داده است، تاکید مهمی بر ویژگی های اقتصادی،محیطی و اجتماعی در راستای رسیدن به پایداری دارد که در نظام سنتی توسعه محله ای رعایت شده است. از طرفی تغییرات محیطی تاثیرات مهمی بر سبک زندگی شهروندان گذاشته و روابط اجتماعی و همسایگی ساکنین رانسبت به گذشته تحت تاثیر قرار داده است،بنابراین تدوین و ارائه یک الگوی متناسب با فرهنگ، سنت، اعتقادات و همچنین علوم و فنون نوین جهانی با هدف ارتقاء سطح کیفی زندگی ساکنین یک محله از ضروریات و بایسته های مدیریت شهری محسوب می شود. از این رو هدف این پژوهش بازیابی و بازشناسی الگوهای توسعه و هویت سازمان فضایی محلات در گذشته است که می تواند نظام برنامه ریزی شهری کنونی را در راستای معرفی الگویی بومی برای توسعه محلی پایدار در عصر حاضر یاری رساند. روش تحقیق مورد استفاده در این تحقیق توصیفی – تحلیلی است رسد.نتایج این پژوهش نشان می دهدکه رویکرد محلات سنتی در تلفیقی با اصول نوشهر گرایی نوین، الگوی رشد هوشمند و استاندارد های با کیفیت بالای پاسخگویی به مسائل زیست محیطی می تواند به عنوان الگویی در تجدید سازمان فضایی محله های معاصر و پایداری آنان به کار گرفته شود.

Keywords:

الگوی توسعه محله ای , تجدید سازمان فضایی , هویت , محلات کهن