ظرفیت اقتصادی بازآفرینی میراث صنعتی در شهر تهران (نمونه موردی: فرصت سرمایه گذاری در کارخانه سیمان ری)

اقتصاد فرهنگ در عصر پساصنعت نقش حائز اهمیتی در توسعه شهرها بر عهده دارد. ظرفیت توسعه ای میراث صنعتی یکی از شاخص های رویکرد اقتصادی به فرهنگ است. از طرفی، بازآفرینی فضاهای میراث صنعتی در انطباق با ضرورت حرکت کشور به سمت اقتصاد و تولید دانش بنیان بنظر می رسد. شهر تهران با دارا بودن کارخانه های تاریخی متعدد، نیاز به برنامه ریزی در این حوزه را نمایان می کند. یکی از نمونه های برجسته میراث صنعتی شهر تهران، کارخانه سیمان ری به عنوان اولین خط تولید سیمان در کشور است. این مقاله به معرفی ظرفیت کارخانه سیمان ری برای تعریف پروژه های سرمایه گذاری می پردازد. با مرور ادبیات و تجربیات داخلی و خارجی در قالب روش استدلال منطقی سه کاربری برای استفاده مجدد از این مجموعه در نظر گرفته شده است: ۱- موزه ملی صنعت سیمان ۲- محل استقرار شرکت های دانش بنیان و استارتاپ ها ۳- مکانی برای برگزاری رویدادها و فضاهای جمعی شهری. نتایج نشان می دهد روش سرمایه گذاری P۴ به دلیل حضور نقش آفرینان خصوصی و عموم مردم در یک فرایند مشترک، ظرفیت مناسبی برای تامین مالی و بازآفرینی این پروژه خواهد داشت.

Keywords:

کارخانه سیمان ری , میراث صنعتی , بازآفرینی شهری , اقتصاد فرهنگ , سرمایه گذاری مشارکتی P۴