پارسی نویسی شیخ جام و چشم انداز های نثروی

در دوره های مختلف آثار مختلفی در موضوعات متعدد با تسلط کم و بیش پارسی بر تازی یا برعکس تالیف شده است که خود موضوع سبک شناسی نثر پارسی است. اواخر قرن چهارم ونیمه اول قرن پنجم که مصادف بازندگی شیخ احمد جام است زمانی است که تاثیر زبان و ادبیات عرب را بر زبان و ادبیات پارسی نمی توان انکار کرد. چهآنکه بسیاری از تالیفات این عهد با یورش قابل توجه لغات و ترکیبات عربی در متون نثر همراه است. با این حال برخلاف انتظار شیخ احمد جام نامقی که خود دودمان عربی دارد. نه تنها در آثارش بین واژگان عربی و فارسی تمایزقایل شده بلکه سعی کرده تا جایی که ممکن بوده نثر خود را از سلطه زبان عربی حفظ نموده و از واژه های عربیپالایش کند و با به کار بردن واژگان کهن پارسی و پهلوی واستعمال برخی ترکیبات و عبارات زیبای پارسی کهنصلابت و استواری نثر دوره سامانی وسبک خراسانی نثر پارسی به نثر خویش هدیه کند

Keywords:

احمد جام , نثر پارسی , تصوف , انس التائبین , کنوز الحکمه