جایگاه مجموعه معماری آرامگاهی شیخ جام در معماری عرفانی

اگر عرفان را به معنای شناخت و دریافت وجدانی و شهودی خدا واسما او بدانیم. برخی از اسما الهی مانند مصور، خالق، بدیع، باری و مبدع با هنر و زیبایی و آفرینندگی و خلاقیت و نوگرایی پیوند برقرار می کند . معماری بیش از هنرهای دیگر توانسته است انگیزه تعالی و اندیشه جاودانگی وشوق پرواز به آسمان و اوج وساحات عوامل دیگر را در ساحت زندگی و فرهنگ آدمی به تماشا بگذارد. معماری در تعیین بخشیدن سیما و نمای یکپارچه روح یک عنصر و نسبت و احساسی که بشر از وضع موجود خویش از جهان و محیطی که در آن می زیسته نقش مهمی دارد و بیش از هر هنری با احساس ، عاطفه اندیشه روح بشری مانوس بوده است.نور از عوامل موثر بر ارزش فضایی است که به عنوان غیر ماده ترین عنصر طبیعت همواره در معماری وجود داشته است اولین شرط برای درک بینایی و فضا نور است از این رو در هنر معماری نور از جمله اجزایی است که در هم جواری با عناصر دیگر از قبیل ساختار نظم مصالح رنگ و غیره مطرح می شود تا جایی که هنر اسلامی اثر نور را اساسا به عنوان تمثیلی از جلوه وجود مطلق به کار می گیرد بنابراین حضور نور بخصوص نور طبیعی در معماری می تواند معنای فراتر از روشنایی داشته باشد این حضور به واسطه عناصر نورگیر در معماری متجلی می شود.

Keywords:

عرفان , نوگرایی , ارزش فضایی , عناصر نورگیر.