تبارشناسی استیلای حکومت امویان بر هویت ایرانیان: تحلیل سامانه عربی-اسلامی

اعراب با نیروی معنوی جدید اسلام، علی رغم ادعای هویت و دین جهانی و فارغ از قوم و قبیله و نژاد، پس از تصرفات فراوان، مدعی هویت و قوم و نژاد ویژه برای خود شدند و حتی برای تحقق این امر مدعی رسالت الهی شدند. امویان بعد از خلفای راشدین در سرزمین های تحت خلافت (ازجمله ایران)، برای تحقق این امر در حوزه هویت از استراتژی های مختلفی استفاده کردند. بر این بنیاد، سوالی که این تحقیق می خواهد پاسخ دهند این است که نوع سامانه استیلای امویان بر هویت ایرانیان چه بوده است و برای این استیلا از چه ابزارهای و استراتژی های استفاده کردند؟ برای پاسخ به این سوال از روش تبارشناسی تاریخی و مفهوم روشی «سامانه» میشل فوکو استفاده کرده ایم و با توضیح سازوکارهای عناصر ناهماهنگی مانند گفتمان ها، نهادها، تصمیمات نظارتی، قوانین و اقدامات اداری، به این نتیجه رسیدم که امویان با سامانه «عربی-اسلامی» که شامل استراتژی ها و تاکتیک های تهدید کاربرد وسایل قهریه، اثرات ترغیبی کلامی، نابرابری های اقتصادی و کاربرد وسایل کم وبیش پیچیده کنترل موجب تقویت و حفظ اعمال سامانه عربی-اسلامی بر جامعه و هویت ایرانیان شدند.

Keywords:

هویت , نژاد , سامانه , تبارشناسی , گفتمان