ارایه مدل ساختاری رابطه بین تعارضات والدینی با رفتارهای پر خطر از طریق میانجی گری تاب آوری و تنظیم هیجان در نوجوانان

مقدمه: از بحرانی ترین دوره های زندگی، نوجوانی است. دوره رشد سریع جسمی و تحولات عاطفی و روانی و دوره انتقال بین کودکی به بزرگسالی است. دوره نوجوانی، دوره است که بیشترین ناسازگاری های رفتاری در این دوره نمود پیدا می کند گرایش به رفتارهای پر خطر یکی از ناسازگاری های رفتاری دوران نوجوانی محسوب می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تعارضات والدینی، تاب آوری،تنظیم هیجان با رفتارهای پرخطر به منظور تدوین مدل انجام شد.روش کار: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است که بر روی ۲۶۵ دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرستان لنگرود در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ انجام گرفت.به منظور سنجش متغییرهای پژوهش از پرسشنامه های خطرپذیری نوجوانان ایرانی (IARS)، مقیاس ادراک فرزند از تعارض بین والدین گریچ، سید و فیچام (۱۹۹۲)، مقیاس تاب آوری کانر و دیوید سون (CD-RIS)و پرسشنامه ی تنظیم هیجان استفاده شد.همچنین، به منظور سنجش برازش مدل پیشنهادی پژوهشگر از مدل یابی معادلات ساختاری و نرم افزار ایموس۲۲ استفاده گردید.نتایج: در بررسی اثرات مستقیم،یافته ها نشان داد که تعارضات والدینی منجر به افزایش رفتارهای پرخطر می شود نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر، بهبود تعارضات والدینی به طور مستقیم منجر به کاهش رفتارهای پر خطر می شود.

Keywords:

تعارضات بین والدینی , رفتارهای پر خطر , تاب آوری , تنظیم هیجان