بررسی تطبیقی پژوهش زیست شناسی بر پایه آموزشی بر محصلین مقطع متوسطه (مطالعه موردی ناحیه ۳ تبریز)

هدف پژوهش شناسایی اثربخشی روش تدریس تفکر استقرایی بر سطوح یادگیری (یادآوری، فهمیدن، کاربستن ) دانش آموزان پسر پایه دوم متوسطه شهر تبریز در درس زیست شناسی بود. طرح پژوهشی مورد استفاد از نوع آزمایشی(چهارگروهی سولومون) بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پسر پایه دوم مقطع متوسطه دبیرستانهای روزانه و دولتی شهر تبریز و روش نمونهگیری از نوع خوشه ای است. در این طرح از پرسشنامه محقق ساخته پیشرفت تحصیلی ۳۰ سوالی از نوع چهار گزینهای (با روایی محتوایی) استفاده شد که ۱۰ سوال اول آزمون را یادآوری ( میزان یادگیری) و ۲۰ سوال بعد آزمون پیشرفت تحصیلی را فهمیدن و کاربستن (عمق یادگیری) اندازه گیری میکرد. در طرح آزمایشی ۸۰ نفر از دانش آموزان به صورت تصادفی در چهار گروه (دوگروه کنترل و دو گروه آزمایشی) ۲۰ نفری قرار گرفتند. در ابتدا از آزمودنیها با استفاده از آزمون محقق ساخته پیشرفت تحصیلی پیش آزمون به عمل آمد. طرح آزمایشی طی ۷ جلسه اجرا شد و پس از اتمام جلسات آموزشی از هر چهار گروه پس آزمون (آزمون محقق ساخته پیشرفت تحصیلی) به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها در تمامی فرضیه ها از تجزیه و تحلیل واریانس چند متغیره (مانووا) استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش به روش تفکر استقرایی بر میزان یادگیری (سطح یادآوری ) دانش آموزان معنادار بود. ولی به کارگیری این روش تدریس بر عمق یادگیری (سطوح فهمیدن و کاربستن ) معنادار نبود. بنابراین روش تدریس تفکر استقرایی میزان یادگیری دانش آموزان را در درس زیست شناسی افزایش میدهد اما نمیتواند عمق یادگیری آنان را ارتقا دهد.

Keywords:

تفکر , زیست شناسی , سطوح یادگیری , پژوهش , تبریز