بررسی الگوهای کالبدی تقویت کننده تعامل مطلوب میان ساکنین خانه (نمونه موردی؛ خانه های بافت میانی کرمانشاه)
Publish place: The Journal of Architectural Thought، Vol: 6، Issue: 11
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 218
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ATJIK-6-11_003
تاریخ نمایه سازی: 5 مهر 1401
Abstract:
بیان مساله؛ پژوهش حاضر به بررسی عوامل کالبدی موثر بر تقویت تعامل مطلوب میان ساکنین خانه می پردازد. «تعامل مطلوب» به معنای ارتباطی است که حد آن توسط فرد قابل تنظیم باشد. از این رو با دو نیاز روانی مهم در انسان یعنی نیاز به ارتباط با دیگران و نیاز به انتخابگری نسبت دارد. خانه باید بتواند شرایط برقراری ارتباط غیر اجباری را میان ساکنینش فراهم نماید. بر این مبنا سوال این است که «کدام الگوهای کالبدی در خانه می توانند شرایط برقراری تعامل مطلوب میان ساکنین را بهتر محقق کنند؟» از آنجا که یافتن پاسخ این سوال نیازمند مطالعه همزمان رفتار و فضاست، نیاز است بعضی خانه هایی که زندگی در آنها جریان دارد برای بررسی انتخاب شوند. مصداق ها، از میان خانه های بافت میانی شهر کرمانشاه انتخاب شده است. زیرا این خانه ها هنوز محل زندگی خانواده ها هستند و با داشتن حیاط، از تنوع فضایی مناسبی برخوردارند.سوال تحقیق؛ در این صورت سوال این است که «کدام الگوهای کالبدی در خانه های بافت میانی شهر کرمانشاه، در جهت تقویت تعامل مطلوب میان ساکنین عمل می کنند؟» هدف تحقیق؛ آن است که با استخراج کلیت های کالبدی که با یکی از وجوه کیفیت بخش خانه نسبت دارد، الگوهایی برای طراحی بهتر خانه به دست آید.روش تحقیق؛ ترکیبی از نمونه موردی و کیفی است. ابتدا سه محله از محله های بافت میانی کرمانشاه انتخاب شده، سپس به اقتضای وسعت هر محله، تعداد سه یا چهار خانه به شکل تصادفی برای مطالعه میدانی انتخاب گردیده است. شیوه جمع آوری داده ها از مصادیق، کیفی و ترکیبی از مصاحبه عمیق با ساکنین، مشاهده رفتار ها و برداشت کروکی هایی از فضا هاست. تحلیل داده ها به روش کیفی انجام شده است.مهم ترین یافته ها و نتیجه گیری تحقیق؛ در همه خانه های مذکور حداقل سه نوع فضا وجود دارد که به ترتیب برای پناه بردن به تنهایی، در جمع بودن و تجربه تنهایی در کنار جمع، توسط ساکنین استفاده می شود. الگوهای کارآمد در این خانه ها به سلسله مراتب فضاهای خانه، سازماندهی پر و خالی، تنوع فضاها، همنشینی فضاها، لبه ها و مرزها و اجزاء درونی فضاها مربوط می شود. در کل هر قدر در یک خانه فضاهای نیمه خصوصی بیشتری به شکل حائل برای فضاهای خصوصی عمل کرده و در عین حال فضاهای جمعی را در بر گرفته و به آنها اشراف داشته باشند، در آن خانه امکان تجربه تعامل مطلوب برای ساکنین بهتر فراهم می شود.
Keywords:
Authors
الهام بختیاری منش
استادیار گروه معماری، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
رقیه محمودیانی
دانش آموخته کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
مجید رستمی قلعه لانی
مربی گروه معماری، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :