اثربخشی فرزندپروری مبتنی بر تعامل والد-کودک در مشکلات رفتاری-هیجانی دانش آموزان دارای مشکلات ویژه یادگیری شهرستان شهربابک

مقدمه: پیامد های مشکلات ویژه یادگیری در دانش آموزان با این اختلال تنها مربوط به دروس دیکته، حساب و خواندن نمی شود و به تدریج پیامد های دیگری از قبیل مشکلات روانی، اجتماعی و رفتاری را نیز در آن ها به وجود می آورد و همچنین همایند بودن مشکلات ویژه یادگیری با مشکلات رفتاری-هیجانی در برخی از دانش آموزان با اختلال یادگیری، می تواند شرایط یادگیری را برای این دست از کودکان بیش از پیش دشوار کند. هدف: هدف از اجرای این پژوهش بررسی تاثیرگذاری مداخله مبتنی بر تعامل والد-کودک بر مشکلات رفتاری-هیجانی کودکان با مشکلات ویژه یادگیری در شهرستان شهربابک است که به صورت یک مطالعه شبه آزمایشی همراه با گروه کنترل است و ارزیابی به صورت پیش آزمون و پس آزمون می باشد. روش پژوهش: جامعه آماری شامل دانش آموزان با مشکلات ویژه یادگیری در شهرستان شهربابک است و نمونه ۲۴ نفر به صورت در دسترس انتخاب و در دو گروه ۱۲ نفره به صورت تصادفی گماشته شدند. آزمودنی های هر دو گروه آزمایش و کنترل با استفاده از پرسشنامه مشکلات رفتاری کودک (CBCL) آخنباخ - نسخه والدین مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که مداخله آموزش فرزندپروری مبتنی بر تعامل والد-کودک در کاهش مشکلات رفتاری درون سازی شده، برون سازی شده و مشکلات کلی کودکان موثر بوده است. نتیجه گیری: بنابراین متخصصان امر می توانند از این روش درمانی برای کاهش مشکلات رفتاری-هیجانی کودکان با مشکلات ویژه یادگیری استفاده کنند.

Keywords:

آموزش فرزندپروری مبتنی بر تعامل والد-کودک , مشکلات رفتاری-هیجانی , مشکلات ویژه یادگیری