تأثیر روش آماده سازی سطح و نوع پوزولان بر مقاومت چسبندگی بتن تعمیری حاوی برخی پوزولانی های مصنوعی

امروزه با توجه به گسترش روزافزون سازه های بتنی و نیز طول دوره بهره برداری طولانی مدت بسیاری از این بنا ها لزوم نگهداری و نیزبازسازی و تعمیر آنها امری اجتناب ناپذیر است. فرایند تعمیر سازه های بتنی نیازمند دانشی فراتر از ساخت بتن می باشد زیرا پارامترهایبیشتری در این پروسه دخیل هستند. مقاومت چسبندگی بین بتن تعمیری و پایه مهمترین آزمایش درمورد بررسی کیفیت تعمیر می باشد.یکی از مؤثرترین عوامل در این آزمایش کیفیت سطح تماس بین دو بتن است که با آماده سازی سطح حاصل می گردد. در این مقاله با توجه به استفاده فزاینده از پوزولان ها و بالاخص متاکائولن به عنوان مکملی جدید برای بتن، تأثیر آماده سازی های مختلف در مقاومت چسبندگی این بتن ها مورد بررسی و نیز مقایسه با نمونه های بتن شاهد قرار گرفته اند. بدین منظور با استفاده از سیمان تیپ II، فوق روان کننده به منظور ثابت نگه داشتن نسبت آب به سیمان در عین کارایی یکسان، میکروسیلیس و متاکائولن به تعمیر بتن های پایه سیمانی ساخته شده با سیمان تیپ II مبادرت گردید. آزمایشها بر طبق آئین نامه ASTM C882 که روش Slant shear را برای بررسی مقاومت چسبندگی ارائه کرده صورت گرفته است. آماده سازی سطوح با استفاده از اسید شویی با اسید کلریدریک 5%، برس سیمی و نیز بدون آماده سازی انجام گردیده است. با توجه به نتایج و نمودارها در سنین 7، 28 و 90 روزه بهترین نتایج از روش اسیدشویی حاصل شد.

Keywords:

آماده سازی سطح , مقاومت چسبندگی , میکرسیلیس , متاکائولن