بررسی رابطه بین آموزش مجازی و پیشرفت و عملکرد تحصیلی دانش آموزان

آموزش مجازی باعث تسهیل یادگیری یادگیرندگان در زمان، مکان، روشها و مشارکت و رضایت آنها در یادگیری میشود و علاوه بر آن با حذف موانع فیزیکی، فرصتهایی را برای تعامل پویا برای یادگیرنده ایجاد میکند تا بدون هیچ محدودیتی در زمان و فضا بلافاصله باهم ارتباط برقرار کنند. مهارتهای مورد نیاز یادگیرنده الکترونیکی که میتوانند کیفیت و عملکرد تحصیلی در دوره های مجازی را تحت تاثیر قرار دهند شامل: دسترسی به فناوری، تجربه و مهارت در کاربرد فناوری، سبکهای یادگیری مستقل از زمینه، مهارتها و عادات مطالعه، اهداف، سبک و شیوه زندگی، ویژگیها و خصائص آنها میباشد. لذا پژوهش حاضر با هدف، بررسی رابطه بین آموزش مجازی و پیشرفت و عملکرد تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت. با توجه به ماهیت این پژوهش، از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان ابتدایی شهر سرپل ذهاب که در سال تحصیلی -۱۴۰۱ ۱۴۰۰ مشغول به تحصیل هستند تشکیل داد. ابزار گردآوری دادهها شامل آزمون محقق ساخته پیشرفت و عملکردتحصیلی دانش آموزان ابتدایی بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۰/۷۸ و ۰/۸۳ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان پیشرفت و عملکرد تحصیلی دانش آموزان در پیش آزمون ۱۵/۷۰بود که در پس آزمون به ۱۸/۲۰افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار میباشد .(p=۰/.۰۰۶) در واقع بین دانش آموزانی که باروش آموزش مجازی آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان پیشرفت و عملکرد تحصیلی آنها تفاوت معناداری وجود دارد.

Keywords:

آموزش مجازی , پیشرفت تحصیلی , دانش آموزان , مدرسه.