اثر بخشی روابط والد فرزند بر سلامت روان و پرخاشگری دانش آموزان

زمینه و هدف: در علوم رفتاری به طور عام و در روانشناسی به طور خاص یک توجه ویژه به اهمیت سلامت روان در موفقیت های افراددر حوزه های مختلف زندگی وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش روابط والد فرزند بر سلامت روان و پرخاشگری دانش آموزان انجام شد. روش تحقیق: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مریوان بود که از میان آنها با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای نمونهای به حجم۳۲نفر به شیوه تصادفی انتخاب و با روش جایگزینی تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند .گروه آزمایش به مدت۱۰جلسه تحت آموزش روابط والد فرزند قرار گرفتند و بعد از مداخله برای هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرم افزار spss۲۱ و روش آماری تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین میزان سلامت روان و پرخاشگری گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معنا داری p≥۰/۰۵) ) وجود دارد. نتیجه گیری: از یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش مبتنی بر حل مسئله منجر به بهبود سلامت روان و کاهش پرخاشگری دانش آموزان شده است.

Keywords:

آموزش روابط والد فرزند , سلامت روان , پرخاشگری , دانش آموزان