بررسی تاثیر روش تدریس قصه گویی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی

امروزه از آموزش و یادگیری در صورتی به عنوان یک فرایند منظم و هدفمند یاد میشود که نوعی مشارکت فعال بین مربی و متربیانایجادشده باشد. در میان شیوه های تدریس که فعالسازی و درگیر کردن فراگیران در آنها یکی از اصول کار است، قصه گویی و نمایش خلاق نقش و جایگاه ویژهای دارد. با شنیدن یک قصه خوب و البته تکرار آن، کودک میپذیرد که برای موفق شدن و برای به هدف رسیدن و پیشرفت تحصیلی باید تلاش کند و امید داشته باشد و فرار از مشکلات هیچ کمکی به وضعیت او نخواهد کرد و خود انسان اگر بخواهد میتواند از پس مشکلاتش برآید. با توجه به هدف این پژوهش که به دنبال بررسی تاثیر روش تدریس قصه گویی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی میباشد، از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را کلیه دانش آموزان ابتدایی شهر سنندج که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل هستند تشکیل داد. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه محقق ساخته پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۰/۷۸ و ۰/۸۴ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در پیش آزمون ۱۵/۹۰ بود که در پس آزمون به ۱۸/۳۰ افزایشیافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار میباشد .(p=۰/.۰۰۲) در واقع بین دانش آموزانی که با روش مبتنی بر روش تدریس قصه گویی آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان پیشرفت تحصیلی تفاوت معناداری وجود دارد.

Keywords:

روش تدریس , قصه گویی , پیشرفت تحصیلی , دانش آموزان