اقدام پژوهی: چگونه توانستم رفتار پرخاشگری را در دانش آموزانم کاهش دهم؟

پرخاشگری در میان واکنشهای هیجانی، به دلیل پیامدهای فردی و اجتماعی اش توجه بسیاری از روانشناسان و جامعهشناسان را به خود جلب کرده است. علیرغم بروز برخی رفتارهای پرخاشگرانه در سالهای اولیه تولد، کودک درطی فرایند رشد خود فرصتهایی برای یادگیری مهارتهای نظارت بر هیجان و رفتار را خواهد داشت، که منجر به کنترل مناسب خشم و پرخاشگری میشود . بااین حال، بعضی از کودکان در کسب این مهارتها موفق نیستند، درنتیجه سطوحی از پرخاشگری را در روابط میان فردی بروز میدهند. در کنار خانواده، مدرسه مهمترین نهاد برای پرورش مهارتهای اجتماعی کودک است. بنابراین هدف پژوهش حاضر شناخت افراد و علل موثر در پرخاشگری دانش آموزان یک مدرسه و ارائه راهکارهایی برای کنترل و کاهش آن است؛ برای اجرای این پژوهش ۲۰ نفر از دانش آموزان پایه اول و سوم مدرسه ابتدایی در استان فارس به عنوان نمونه انتخاب شده است و میزان رفتارهای پرخاشگرانه هر یک از افراد، قبل و پس از آموزش، بهوسیله مشاهده رفتارهای آنها و مصاحبه با معلمان و همکاران اندازه گیری شده است. تحلیل و بررسیها نشان میدهد که آموزش راهکارهای کنترل خشم و پرخاشگری برای دانش آموزان تاثیر مثبتی داشته و از مقدار پرخاشگری آنها تا حدود زیادی کاسته است.

Keywords:

پرخاشگری , خشم , خشونت , دعوا , ناسزاگویی