تاثیر خودکارآمدی، تاب آوری و شادکامی بر ابراز وجود معلمان شهرستان چابهار

این پژوهش با هدف بررسی رابطه تاب آوری، خودکارآمدی و شادکامی بر ابراز وجود معلمان مدارس شهرستانچابهار اجراشد. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری آن معلمان ابتدایی شهر چابهار بودند، که از میان آنان ۱۰۰ نفر از طریق نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای انتخاب شد. ابزارهای پژوهش پرسشنامه خودابرازیبزرگسالان گی، هالن دورث و گالاسی، مقیاس خودکارآمدی عمومی شوارتزر و جرو سالم،مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون و پرسشنامه شادکامی آکسفورد بود. در تجزیه و تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که تمام متغیرهای مورد بررسی با هم دیگر ارتباط معناداری دارند .(P>۰/۰۱) همچنین، با بررسی میزان ارتباط متغیر ابراز وجود با سایر متغیر ها مشخص شد، اگر همهمتغیرها وارد معادله شوند، خودکارآمدی و شادکامی رابطه معنی داری با ابرازوجود دارند، ولی تاب آوری رابطه معناداری با ابراز وجود ندارد.

Keywords:

خودکارآمدی , تاب آوری , ابراز وجود , شادکامی