بررسی رابطه آموزش مهارت جرات ورزی بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان

جرات ورزی یکی از مهارتهای اجتماعی است و نقش مهمی در رشد و بهبود سازه های روانشناختی فرد دارد. پژوهشهای متعدد نشان داده است که، افراد جراتمند از اعتمادبه نفس بالایی برخوردار هستند، خودپنداره مثبتی دارند، سازگاری اجتماعی - فردی و تحصیلی خوبی دارند، عزت نفس بالایی دارند، اضطراب اجتماعی کمی را تجربه میکنند؛ و در زمینه تحصیل نیز اضطراب تحصیلی کمی دارند و از خودکارآمدی تحصیلی بالایی برخوردارند. همچنین این پژوهشها نشان داده است که این افراد نسبت به دیگران خودکارآمدی خوبی دارند. و جرات ورزی یکی از مهمترین مهارتهای اجتماعی است که طی آن فرد افکار و احساسات خود را به طور مثبت و با رعایت حقوق دیگران بیان میکند و فرد حقوق خود را در روابط بین فردی با در نظر گرفتن حقوق دیگران به دست می آورد. پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه آموزش مهارت جرات ورزی بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت. لذا از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را کلیه دانش آموزان ابتدایی شهر مریوان که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل هستند تشکیل داد. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مورگان وجنکینز (۱۹۹۹) (MJSES) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۰/۷۹ و ۰/۸۱ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان خودکارآمدی دانش آموزان در پیش آزمون ۲۵/۴۰ بود که در پس آزمون به ۴۳/۶۰ افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار میباشد .(p=۰/.۰۰۴) در واقع بین دانش آموزانی که آموزش مهارتجرات ورزی را یادگرفته اند با دانش آموزانی که این مهارت را ندیده اند در میزان خودکارآمدی تفاوت معناداری وجود دارد.

Keywords:

مهارت جرات ورزی , خودکارآمدی , دانش آموزان , مدرسه.