بررسی اثر بخشی آموزش کوچینگ بر بهزیستی روانشناختی و فرسودگی شغلی پرستاران مراقبت دهنده کرونا

پژوهش حاضر به دنبال بررسی تاثیر آموزش کوچینگ بر بهزیستی روانشناختی و فرسودگی شغلی پرستاران شاغل در بخش بیماران مبتلا به کرونا است. چارچوب نظری تحقیق ملهم از مدل سه عاملی مسلاچ و رویکرد ریف به بهزیستی روانشناختی بود. روش تحقیق در این پژوهش نیمه آزمایشی و ابزار جمع آوری داده ها نیز پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلاچ و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف بود. اعتبار ابزار با روش صوری و پایایی آن با آلفای کرونباخ محرز گردید. حجم نمونه آماری پژوهش ، ۳۰ نفر از پرستاران بودند که به صورت هدفمند از جامعه آماری (بیمارستان شهیدصدوقی یزد پذیرنده بیماران کرونایی) گزینش شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) به شیوه تصادفی جایگزین شدند. از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف معیار متغیرهای پژوهش و نشان دادن فراوانی و نمودارهای مربوط به آن استفاده شد و از آمار استنباطی، به منظور بررسی فرضیه ها استفاده گردید. قبل از آزمودن فرضیه ها، مفروضه همگنی واریانس ها از طریق آزمون لوین در تمام متغیرهای دو گروه بررسی گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش کوچینگ بر بهزیستی روانشناختی پرستاران اثربخش است (P<۰.۰۵) همچنین آموزش کوچینگ بر فرسودگی شغلی پرستاران اثربخش است (P<۰.۰۵).

Keywords:

آموزش کوچینگ , فرسودگی شغلی , بهزیستی روانشناختی , پرستاران , کووید ۱۹