ضرورت طراحی مجموعه تفریحی گردشگری با رویکرد بازآفرینی هنرهای بومی (مطالعه موردی: منطقه چاتیز در شهرستان جهرم)

گردشگری و جهانگردی ریشه عمیق در تاریخ بشریت دارد و تاثیرات زیادی بر جوامع امروزی گذاشته است که بعد از انقلاب صنعتی، توسعه چشمگیری پیدا کرد. امروزه میتوان بسیاری از یافته های باستانی، آثار تاریخی و چشم اندازهای طبیعی را با کمی سرمایه گذاری و رعایت ضوابط صنعت گردشگری به جاذبه جهانگردی مبدل کرد. گردشگری در ایران از گذشته رونق داشته و دوره صوفیه با شکوفایی معماری ایرانی جز ادوار درخشان گردشگری این سرزمین است. از مهمترین گام ها در این صنعت به نمایش درآوردن هنرهای بومی و فرهنگ هر منطقه میباشد، از این رو طراحی مجموعه تفریحی گردشگری با رویکرد بازآفرینی هنرهای بومی با وجود هنر و فرهنگ غنی شهرستان جهرم و همچنین سابقه تاریخی و پتانسیلهای محیطی و نبود اقامتگاه مناسبی در کریدور شمال به جنوب کشوری ضروری به نظر میرسد. در این مقاله نویسنده سعی دارد با روش توصیفی– تحلیلی، با بررسی ادبیات مرتبط با موضوع و همچنین مطالعه موردی، به مولفه های بازآفرینی دست یابد. نتایج نشان میدهد که هنرهای بومی متناسب با فرهنگ، سنت، باور و اعتقادات مردم هر منطقه است و به کمک بازآفرینی آن علاوه بر جلوگیری از فراموشی خود هنر، میتوان فرهنگ و باور مردم آن منطقه را نیز حفظ و به رشد اقتصادی و اشتغال زایی کمک کرد. طراحی این مجموعه با بهره گیری از نقوش صنایع دستی جهرم که در یک جهت و راستا چیدمان شده اند در منطقه چاتیز جهرم، میتواند مکان مناسبی برای سیل عظیم مسافران و توریستهایی که به سمت جنوب کشور در حرکتند و همچنین بازدیدکنندگانی که از راه های دور و نزدیک در روزهای تعطیل جهت گذراندن اوقات فراغت، تفریح در طبیعت و جنگل در منطقه حضور پیدا میکنند، ایجاد کند.

Keywords:

تفریحی , گردشگری , بازآفرینی , هنرهای بومی , جهرم , چاتیز