بررسی آثار و خصوصیات قاعده اقرار از دیدگاه فقه و قانون مدنی

یکی از مهمترین ادله اثبات دعوی که از گذشته های دور در نظامهای حقوقی مختلف در دنیا پذیرفته شده اقرار است ودر نظام حقوقی اسلام نیز در بابهای مختلف فقهی کاربرد زیادی دارد، از اینرو تحقیق حاضر به بررسی این قاعده فقهی و کاربرد آن در فقه از نظر فقهای شیعی و سنی، و با تاکید بر نظر شیعه و تطبیق آن با قوانین موضوعه پرداخته است و تاکید می نماید که اصل در اقرار، بنای آن بر یقین و حکم بر امر متیقن می باشد. در این راستا ضمن بیان تعریف موضوع و کلیاتی راجع به اقرار، در بیان خصوصیات و آثار اقرار این نکته متذکر گردید که اصل بر تجزیه ناپذیری و انکار ناپذیری آن است، اما چنانچه اقرار کننده به وقایع گوناگون اقرار نماید و اقرارش دارای اجزای مختلفی باشد، مقرله می تواند اقرار را تجزیه کند و بخشی را که به نفع خودش است بپذیرد و همچنین برخلاف نظر بعضی از فقها انکار بعد از اقرار مطلقا مردود نیست و مطابق نص موجود و قانون، در حق الناس با اقامه بینه و در حق الله در بعضی موارد آن، مسموع و پذیرفته می شود. روش این تحقیق توصیفی-تحلیلی با فن کتابخانه ای است.

Keywords:

اقرار , قاعده اقرار , قاعده فقهی , صیغه اقرار , آثار اقرار.