رابطه بین قصه گویی و رشد خلاقیت در کودکان پیش دبستانی

امروزه رشد و توسعه کشورها در گرو تفکر افرادی است که خود را از قالبهای فکری محدود و سنتی رها کرده، محدودیتها را به چالش کشیده و با بهره گیری از تفکر نقادانه خویش پیشرفت وتوسعه را تسریع بخشیدهاند. در جوامع امروزی پرورش خلاقیت یکی از محورهای اساسی نظامهای آموزشی است که والدین نقشی اساسی در رشد یا سرکوب آن دارند . خانواده ها از طرفی با ارج نهادن بر کنجکاوی و نوجویی کودک و ایجاد بستری مناسب میتوانند این قوه ارزشمند را در آنان پرورش دهند واز طرفی دیگر با استفاده از الگوهای قالبی و فشار بر کودکان به همرنگی با جامعه، منجر به سرکوبی خلاقیت در آنان می شوند. ایجاد بستری مناسب برای کودکان از عوامل مهم و اساسی در پرورش خلاقیت است یکی از عوامل ایجاد کننده این بستر استفاده از هنر و ابزارهای هنری است. قصه گویی یکی از این ابزارها به شمار میرود، که به دلیل ایجاد فضایی مناسب فرصت پرورش تخیل و تفکر نقادانه را به کودک میدهد، که متاسفانه در سالهای اخیر به دلیل بی توجهی والدین و نظامهای آموزشی گرد فراموشی بر آن نشسته و مورد غفلت واقع شده است. از آن جایی که خلاقیت قابل آموزش است و کودکی نیز دوره ای حساس در یادگیری آن است در این پژوهش سعی شده است که ابزار قصهگویی با روحیه و نیاز کودک سنجیده شود است و نقش آن بر رشد و تعالی خلاقیت در کودکان پیش دبستانی بررسی گردد. خلاقیت، مهارتی شناختی است که توانایی انتخاب بهترین راه از بین راه های ممکن را به افراد میدهد. در دنیای امروزی سرعت تحولات بشری به قدری است که هیچ گامی بدون بهره گیری از قوه خلاقانه خویش توان رقابت با آن را ندارد.

Keywords:

خلاقیت , کودکان پیش دبستانی , قصه گویی , نظام آموزشی.