نسبت تصاویر ازلی با نمادهای صوری در نقاشی بداهه پردازانه نمونه موردی: نقاشی های منور رمضانی

ساختارهای تخیلات انسان با صور و نمادهای ابتدایی درگیر هستند و این تصاویر خودجوش اولیه هستند که جریان نمادها را به اندیشه و هنر تبدیل می کنند. این مطالعه به منشا این تصاویر در ساختارهای تخیل می پردازد. به نظر می رسد صور نوعی، از افسانه های قدیمی و اسطوره های کهن به تخیلات انسان شکل می دهند. این اشکال در قالب «منظومه شبانه تخیلات»، توسط ژیلبر دوران نظام یافته اند. دوران، ساختار تخیل انسان را نظامی پویا در نظر می گیرد که قادر است به کمک نمادها، تصاویر ازلی را نشان دهد. این نظام ارتباط انسان را با فرهنگ روشن می کند. به نظر می رسد تابلوهای منور رمضانی، صورت هایی از تخیلاتی هستند که ریشه در روایت های مذهبی و افسانه های عامیانه و شفاهی دارند. نتایج این پژوهش نشان می دهد به رغم آنکه نقاشی ها می کوشند تصاویری فرهنگی باشند، پیوندی عمیق و نمادین را با صور ازلی آشکار می کنند.

Keywords:

Symbolic images , Primordial images , Gilbert Durand , Monavar Ramazani , Improvisation