مقایسه تاثیرنیکاردیپین خوراکی و سولفات منیزیوم داخل وریدی در درمان دردهای زودرس زایمانی

زمینه و هدف ۲% از کل زایمان ها قبل از هفته ۳۲ حاملگی و ۵/۱۲% قبل از هفته ۳۷ حاملگی به وجود می آید. مهار دارویی انقباضات شایع ترین استراتژی به کار رفته در درمان دردهای زودرس زایمانی است. نیکاردیپین ازمهارکننده های انقباضات در مدل های حیوانی است. سولفات منیزیم نیز در درمان زایمان زودرس به کار می رود، لذا هدف ازاین مطالعه مقایسه تاثیر نیکاردیپین خوراکی با سولفات منیزیوم داخل وریدی در درمان دردهای زودرس زایمانی است. روش بررسی این بررسی یک مطالعه کارآزمایی بالینی است جمعیت مورد مطالعه شامل ۱۲۵ بیمار با سن حاملگی بین ۲۴ تا ۳۴ هفته دارای دردهای زودرس زایمانی بودند که به صورت تصادفی در ۲ گروه دریافت کننده نیکاردپیین و سولفات منیزیوم قرار گرفتند . به گروه اول نیکاردیپین و گروه دوم سولفات منیزیوم دریک دوز اولیه و دوز نگهدارنده داده شد. یافته ها بین دو گروه مورد بررسی از نظر خصوصیات مادر ( سن حاملگی و دیلاتاسیون ) اختلاف آماری مشاهده نشد، اگرچه از نظر گراویدیتی اختلاف معنی دار بود. بین تعداد بیمارانی که از هر گروه به درمان جواب داده بودند و نیز مدت زمان لازم برای توقف انقباضات اختلاف معنی دار مشاهده شد. نتیجه گیری نتایج این تحقیق حاکی از آن است که در گروه دریافت کننده سولفات منیزیوم ، پاسخ به درمان بیشتر از گروه نیکاردیپین بوده و مدت زمان پاسخ به درمان نیز کمتربوده است، ولیکن عوارض مادری بیشتری نسبت به گروه اول که دریافت کننده نیکاردیپین خوراکی بودند نشان دادند .

Keywords:

Magnesium Sulfate , Nicardipine , Preterm Labor Pain , Inhibition of Contractions , سولفات منیزیوم , نیکاردیپین , زایمان زودرس , انقباظ رحم