بررسی شاخص های بهداشت محیطی هتل ها و مهمان سراهای شهر مقدس قم در سال ۱۳۸۵

زمینه و هدف صنعت گردش گری یکی از سه صنعت برتر جهان با رشد سالیانه ۴ درصدی می باشد. شهر قم، باحدود ۱۷ میلیون نفر زایر در سال ۱۳۸۴، دومین مرکز زیارتی کشور، بوده است. این تحقیق با هدف تعیین شاخص های بهداشت محیطی مراکز اقامتی شهر قم، در سال ۱۳۸۵ انجام شد. روش بررسی این مطالعه، به صورت توصیفی- مقطعی انجام شد. برای تعیین شاخص های بهداشت محیطی اماکن با توجه به فرم بررسی قانون مواد خوردنی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، چک لیستی شامل ۷۳ پرسش تهیه شد و از طریق مصاحبه حضوری و بازدید از کلیه اماکن اقامتی شهر قم شامل ۵۶ مکان، تکمیل گردید و پس از ارزش گذاری (نمره پرسشنامه بالای ۸۰ در گروه در معیار بهداشتی، نمره در معیار بهسازی و نمره پرسشنامه زیر ۴۰، در معیار نامطلوب) مکان ها دسته بندی شدند و داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی شامل آزمون های کای اسکور و فیشر تجزیه و تحلیل گردید. ۰۵/۰P< معنی دار تلقی شد. یافته ها ۵/۳۵% اماکن مورد بررسی دارای شرایط بهداشتی، ۸/۵۴% دارای معیار بهسازی و ۷/۹% در معیار نامطلوب قرار داشتند و هرچه میزان تحصیلات مسئول فنی اقامت گاه بالاتر بود، درصد بیشتری از کارکنان دارای کارت بهداشتی معتبر بودند (۰۴۲/۰P<). نتیجه گیری بهداشت محیط هتل ها و مهمان سراهای شهر قم در وضعیت نسبتا مطلوب قرار داشت. با توجه به محل استقرار اقامت گاهی با معیار نامطلوب، مشخص شد، بیشتر این اماکن در بافت فرسوده اطراف حرم حضرت معصومه (س) قرارگرفته اند، که به دلیل قدمت و فرسودگی زیاد، عملا بازسازی آن ها غیراقتصادی می باشد. هم چنین با وجود درصد بالای اماکن با وضعیت بهسازی توصیه می شود، حتی المقدور شرایط بهبود وضعیت بهداشتی با آموزش و نظارت  بیشتر برای این اماکن فراهم آید. 

Keywords:

Environmental Health , Environment and Public Health , Hotel , Inn , Qom , Iran , بهداشت محیط , محیط زیست و بهداشت همگانی , هتل , مهمان سرا , قم