بررسی ضرب المثل های دامغانی

ادبیات عامه دربردارنده بخش های مختلفی است که شامل قصه، افسانه، لالایی، ترانه، چیستان و ضرب المثل می شود که به طورشفاهی از فردی به فرد دیگر منتقل می گردند. چون فرهنگ عامه متعلق به مردم عامه است از این رو ادبیات عامه هم پیوندی با واقعیت های زندگی عادی مردم دارد «ضرب» کلمه ای عربی است و «مثل» هم جمله ای که ساخت آن اندرز یا حکمتی می باشد. مثلها حاصل تجربه مردم است و هر سرزمینی که مثلهای بیشتری دارد نشانگر قدمت ودیرینه فرهنگی آن سرزمیناست. از ویژگی بارز ضربالمثل ها می توان به مجهول بودن مولف و انتقال شفاهی و سینه به سینه ضرب المثل ها و مشخصنبودن خاستگاه آنها اشاره کرد.ما در این مقاله برآن شدیم که تعدادی از ضرب المثل های شفاهی شهرمان دامغان را مکتوب کرده و آنها را طبقه بندی کنیمو به بررسی ساختار و ساختمان آن از لحاظ درونمایه بپردازیم.

Keywords:

ادبیات عامه , ضرب المثل , شهر دامغان