بررسی روش های کاهش تبعات ناشی از زلزله از شریان های حیاتی شهر تهران ؛ مطالعه موردی: شریان های اصلی بزرگراهی

آنچه امروزه در خصوص مدیریت جامع بحران کلان شهرها به نحو ویژه ای مدنظر است شامل آخرین دستاوردها در زمینه تدوین راهبردی کلان و خرد مدیریت بحران و مدیریت ریسک می باشد. در این راستا همواره شناخت و تعیین اولویت ها در خسارات وارده از گام های اولیه می باشد. شریان های حیاتی که در قابل کلی شامل راه ها، پل ها، تونل ها، خطوط انتقال (آب، نفت و گاز) و همچنین شبکه های مخابراتی و رسانه ای می باشد به عنوان اصلی ترین اجزای هر کلان شهر در اولویت اول قرار می گیرد. به عبارت دیگر در صورت آسیب پذیر بودن جدی و نقص کاربری یکی از شریان های حیاتی فعالیت های شهری و یا امداد رسانی در زمان بحران فلج می شود و به این ترتیب خسارات جانی و مالی رو به فزونی می گذارد. در این تحقیق با اشاره به روش های شناخت آسیب پذیری و کنترل عملکرد شریان های حیاتی شهر تهران به مطالعه موردی تونل های اصلی در مبادی ورودی و خروجی شهرها پرداخته می شود و افزون بر بررسی آسیب پذیری این تونل ها بر مبنای مطالعات موجود و مدل های جدیدی ساخته شده به روش های کاهش تبعات و تاثیر بر کیفیت فعالیت های شهری ناشی از نقص در این تونل ها در هنگام وقوع زلزله نیز پرداخته می شود.

Keywords:

شریان های حیاتی , آسیب پذیری , تونل , بزرگراه