تاثیر تمرینات شنای کرال سینه بر تعادل ایستای پسران دارای اختلال بینایی

زمینه و هدف: افراد دارای اختلال بینایی نسبت به همسالان بینای خود، تعادل ضعیف تری دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرینات شنای کرال سینه بر تعادل ایستای پسران دارای اختلال بینایی انجام گرفت. روش بررسی: پژوهش حاضر به صورت نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون انجام شد. جامعه آماری را ۲۰ پسر دارای اختلال بینایی (سنین ۱۵-۹ سال)، عضو انجمن نابینایان شهرستان اراک تشکیل می دادند. نمونه ها به صورت هدفمند، انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه برابر قرار گرفتند. برای ارزیابی تعادل ایستا از آزمون فلامینگو استفاده گردید. از گروه تجربی خواسته شد در تمرینات شنای کرال سینه به مدت ۱۰ هفته (۲ جلسه در هفته) شرکت کنند. هر دو گروه پیش از شروع دوره تمرینی، پیش آزمون را انجام دادند و ۲ روز پس از اتمام دوره تمرینی نیز پس آزمون را در همان محیط اجرا کردند. داده ها با استفاده از آزمون های شاپیرو – ویلک، تی همبسته و مستقل، در سطح معنی داری ۹۵/۰ و میزان آلفای کوچکتر یا مساوی با ۰۵/۰ تحلیل شدند. یافته ها: در پیش آزمون تعادل ایستا بین دو گروه تجربی و کنترل، اختلاف معنی داری مشاهده نشد (۰۵/۰p)؛ درحالی که نمرات تعادل ایستای گروه کنترل، اختلاف معنی داری را نشان نداد (۰۵/۰p). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد تمرینات شنای کرال سینه بر بهبود تعادل ایستای پسران دارای اختلال بینایی تاثیر دارد. بنابراین، به نظر می رسد استفاده از این تمرینات در برنامه های ورزشی و توانبخشی این افراد می تواند فواید بسیاری را برای آنها داشته باشد.

Keywords:

postural balance , swimming , visual impairment. , تعادل پوسچرال , شنا , اختلال بینایی