اثربخشی آموزش راهبردهای مدیریت هیجان مبتنی بر رویکرد زوج درمانی هیجان مدار بر عملکرد خانواده و رضایت زناشویی

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش راهبردهای مدیریت هیجان مبتنی بر رویکرد زوج درمانی هیجان مدار بر بهبود عملکرد خانواده و رضایت زناشویی بود. روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری دو ماهه بود؛ و جامعه آماری پژوهش ۴۷ زوج متعارض مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود که پس از غربالگری با پرسشنامه عملکرد خانواده مک مستر (۱۹۵۰) و رضایت زناشویی انریچ (۱۹۹۸) ۳۲ زوج به شیوه در دسترس انتخاب و در گروه آزمایش (۱۶ زوج) و گروه گواه (۱۶ زوج) به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت مداخله راهبردهای مدیریت هیجان مبتنی بر رویکرد زوج درمانی هیجان مدار جانسون (۲۰۰۴) قرار گرفت و گروه گواه هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط اندازه های مکرر تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج حاکی از تاثیر مداخله راهبردهای مدیریت هیجان مبتنی بر رویکرد زوج درمانی هیجان مدار بر نمره عملکرد خانواده (۰.۰۰۱=F= ۱۵.۷۸ ,P) و رضایت زناشویی (۰.۰۰۱=F= ۱۵.۱۶ ,P) و پایداری این تاثیر در مرحله پیگیری بود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش شواهدی را پیشنهاد می کند که مداخله راهبردهای مدیریت هیجان مبتنی بر رویکرد زوج درمانی هیجان مدار برای افزایش رضایت زناشویی و بهبود عملکرد خانواده در زوج های دچار تعارض زناشویی روش مناسبی است.

Keywords:

مدیریت هیجان , هیجان مدار , عملکرد خانواده , رضایت زناشویی