پروژه تخریب، صلح، یا فناوری؟ گره گشایی از رابطه بین پروژه گاپ و مساله زیست محیطی منطقه.

پروژه جنوب شرقی آناتولی (گاپ) در دهه ۱۹۷۰ برای تولید انرژی و آبیاری زمین های خشک از طریق ساخت سدها و نیروگاه های برق آبی بر روی رودخانه های فرات و دجله و شبکه های آبیاری گسترده در جنوب شرقی ترکیه آغاز شد. با گذشت زمان، این پروژه برای دستیابی به طیف وسیع تری از اهداف در زمینه های مختلف گسترش یافت و منطقه جنوب شرقی آناتولی را به طور اساسی متحول کرد. همچنین به طور گسترده ادعا می شود که گاپ بر امنیت زیست محیطی سه کشور عراق، سوریه و ایران تاثیرگذار بوده و ملاحظات امنیتی و محاسبات سیاسی در منطقه دلیل وجود پروژه گاپ می باشد. با این حال، این پیوند فرضی بین گاپ و امنیت محیط زیست منطقه اغلب به شیوه ای ساده گرایانه انگاشته می شد و این پرسش که چگونه این دو به هم مرتبط بوده اند – یا نه – تا کنون بی پاسخ مانده است. هدف این مقاله، پر کردن این شکاف پژوهشی و بررسی ماهیت پیچیده و چند بعدی رابطه متقابل بین پروژه گاپ و مساله زیست محیطی منطقه بر اساس منابع مختلف داده های اولیه و ثانویه است. بر این اساس، مقاله روایات عمده ای را که در آنها گاپ به عنوان یک تهدید زیست محیطی و توطئه سیاسی تصور می شود، شناسایی و مورد بحث قرار می دهد.

Keywords:

پروژه گاپ , امنیت زیست محیطی , کردها , حقوق بین المللی آب , ترکیه